کد مطلب:190880 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
وصیت 08
عن عمرو بن سعید بن هلال، قال: قلت لأبی عبدالله علیه السلام: انی لا أكاد ألقاك الا فی السنین، فأوصنی بشی ء آخذ به، قال: أوصیك بتقوی الله و صدق الحدیث و الورع و الاجتهاد، و اعلم أنه لا ینفع اجتهاد لا ورع معه، و ایاك أن تطمح نفسك الی من فوقك، و كفی بما قال الله عزوجل لرسوله صلی الله علیه و آله: (فلا تعجبك أموالهم و لا أولادهم) [1] و قال الله عزوجل لرسوله، (و لا تمدن عینیك الی ما متعنا به أزواجا منهم زهرة الحیوة الدنیا) ، [2] فان خفت شیئا من ذلك؛ فاذكر عیش رسول الله صلی الله علیه و آله، فانما كان قوته الشعیر و حلواه التمر و وقوده السعف اذا وجده، و اذا أصبت
[ صفحه 182]
بمصیبة فاذكر مصابك برسول الله صلی الله علیه و آله، فان الخلق لم یصابوا بمثله علیه السلام قط [3] .
عمرو بن سعید بن هلال می گوید كه به امام صادق علیه السلام عرض كردم: من همیشه موفق نمی شوم خدمت شما برسم و از نزدیك كسب فیض نمایم، مگر چند سالی یكبار؛ به من سفارشی نمایید تا آن را سرمشق زندگی خویش قرار داده، به آن عمل نمایم.
حضرت در پاسخ به این تقاضا فرمود:
وصیت می كنم تو را به تقوای الهی و راستگویی در سخن و ورع و كوشش در دین، و بدان كه اجتهاد و كوشش بدون ورع امری بی فایده است، و بپرهیز از این كه (در امور مادی) به افراد بالاتر از خویش چشم بدوزی، و كافی است به این سفارش خدای عزوجل به پیامبرش صلی الله علیه و آله توجه نمایی: «(زیادی) اموال و اولاد آنان تو را به تعجب نیندازد» . همچنین خطاب به پیامبر می فرماید: «چشم خود را به نعمت های (مادی) كه به آن ها دادیم، میفكن؛ این ها شكوفه های زندگی دنیاست» .
اگر از این امور مادی ترسیدی، به یاد زندگی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله باش كه غذایش از نان جو، و حلوایش خرما و سوخت وی چوب درخت خرما بود. هرگاه به مصیبتی
[ صفحه 183]
دچار شدی، به یاد رسول خدا صلی الله علیه و آله باش، زیرا مردم به مصیبتی همچون از دست دادن آن حضرت مبتلا نشده اند.
كلمات نورانی و راهنمایی های دلسوزانه ی امامان معصوم علیهم السلام و وصیت های آنان، از وحی الهی - كه همان قرآن كریم باشد - برگرفته شده است، از این رو كاملا با كلام خدا تطبیق دارد، و باید هم چنین باشد، تا مورد قبول قرار گیرد. اگر جایی مشاهده كردیم كلامی و یا روایتی با قرآن تطبیق نمی كند، مطمئنا از اهل بیت علیهم السلام نیست، و اگر هم به آنان نسبت داده شده، افترا و دروغ محض است. این كار نیز جزء جنایات دودمان كثیف بنی امیه و عمال آنان و امثال آن ها می باشد.
[ صفحه 182]
بمصیبة فاذكر مصابك برسول الله صلی الله علیه و آله، فان الخلق لم یصابوا بمثله علیه السلام قط [3] .
عمرو بن سعید بن هلال می گوید كه به امام صادق علیه السلام عرض كردم: من همیشه موفق نمی شوم خدمت شما برسم و از نزدیك كسب فیض نمایم، مگر چند سالی یكبار؛ به من سفارشی نمایید تا آن را سرمشق زندگی خویش قرار داده، به آن عمل نمایم.
حضرت در پاسخ به این تقاضا فرمود:
وصیت می كنم تو را به تقوای الهی و راستگویی در سخن و ورع و كوشش در دین، و بدان كه اجتهاد و كوشش بدون ورع امری بی فایده است، و بپرهیز از این كه (در امور مادی) به افراد بالاتر از خویش چشم بدوزی، و كافی است به این سفارش خدای عزوجل به پیامبرش صلی الله علیه و آله توجه نمایی: «(زیادی) اموال و اولاد آنان تو را به تعجب نیندازد» . همچنین خطاب به پیامبر می فرماید: «چشم خود را به نعمت های (مادی) كه به آن ها دادیم، میفكن؛ این ها شكوفه های زندگی دنیاست» .
اگر از این امور مادی ترسیدی، به یاد زندگی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله باش كه غذایش از نان جو، و حلوایش خرما و سوخت وی چوب درخت خرما بود. هرگاه به مصیبتی
[ صفحه 183]
دچار شدی، به یاد رسول خدا صلی الله علیه و آله باش، زیرا مردم به مصیبتی همچون از دست دادن آن حضرت مبتلا نشده اند.
كلمات نورانی و راهنمایی های دلسوزانه ی امامان معصوم علیهم السلام و وصیت های آنان، از وحی الهی - كه همان قرآن كریم باشد - برگرفته شده است، از این رو كاملا با كلام خدا تطبیق دارد، و باید هم چنین باشد، تا مورد قبول قرار گیرد. اگر جایی مشاهده كردیم كلامی و یا روایتی با قرآن تطبیق نمی كند، مطمئنا از اهل بیت علیهم السلام نیست، و اگر هم به آنان نسبت داده شده، افترا و دروغ محض است. این كار نیز جزء جنایات دودمان كثیف بنی امیه و عمال آنان و امثال آن ها می باشد.
[1] توبه، 55.
[2] طه، 131.
[3] كافي، ج 8، ص 168، ح 189؛ امالي شيخ مفيد، صص 194 -195، مجلس 23، ح 25؛ امالي شيخ طوسي، مجلس 38، ح 1.